Większość dużych silników odrzutowych jest zaprogramowana w ten sposób, że po "połknięciu" ptaka o wadze do 1,8 kg silnik automatycznie się wyłącza. Wielokrotne kolizje z ptakami (np. ze stadem ptaków) w dwusilnikowym samolocie odrzutowym są bardzo poważnym zdarzeniem, ponieważ mogą one unieruchomić wiele systemów pokładowych, co wymaga podjęcia działań awaryjnych w celu wylądowania samolotu.

Z kolei stateczniki muszą wytrzymać zderzenie z ptakiem o wadze 3,6 kg. Okna kokpitu w samolocie odrzutowym muszą być w stanie wytrzymać zderzenie z ptakiem o wadze do 1,8 kg.

Początkowo, testowanie zderzeń z ptakami przez producentów polegało na wycelowaniu tuszy ptaka z armaty gazowej i systemu sabot w kierunku badanej maszyny. Tusza została później zastąpiona odpowiednimi blokami gęstości, często żelatynowymi, aby ułatwić testowanie. Obecne testy przeprowadzane są głównie za pomocą symulacji komputerowej, chociaż końcowe testy zazwyczaj obejmują pewne eksperymenty fizyczne.

Wielu producentów silników odrzutowych stosuje białe spirale w środku swoich silników. Podczas gdy na ziemi służy to jako wskaźnik dla załogi, mówiący o tym, że silnik pracuje, w powietrzu wygląda to jak białe koło, które zniechęca ptaki do wlatywania do środka silnika.

Na podstawie zalecenia amerykańskiego NTSB, EASA w 2017 r., a następnie rok później FAA, zaproponowała, aby silniki wytrzymywały uderzenie ptaka nie tylko przy starcie, gdzie turbowentylatory pracują z najwyższą prędkością, ale także przy wznoszeniu i zniżaniu, gdy pracują wolniej.

Zarządzanie przyrodą

Ornitolodzy opracowali wiele sposobów zarządzania dzikimi ptakami w okolicach lotnisk. Te generalnie dzielą się na dwie kategorie - sposoby śmiercionośne i nieśmiercionośne. Zarządzanie nieśmiercionośne może dzieli się na manipulację siedliskiem, wykluczenie, wizualne, słuchowe, dotykowe lub chemiczne środki odstraszające oraz relokację.

Manipulacja środowiskiem polega na usunięciu lub zmniejszeniu zasobów pożywienia na terenie lotnisk. Podstawowym źródłem pożywienia dla ptaków jest lotniskowa trawa, oczywiście nie jest sposobem pozbycie się trawników, ale skuteczne jest obsadzenie terenu wybranymi gatunkami traw, których nie lubią ptaki. Ponadto zaleca się utrzymywanie trawy na wysokości 17-35 cm poprzez regularne koszenie i nawożenie.

Obecność terenów podmokłych w pobliżu lotnisk przyciąga ptactwo, zwłaszcza te wodne, które jest najbardziej szkodliwe dla latających samolotów. Dlatego w celu ograniczenia liczby ptaków bagna są osuszane, zaś stojąca woda jest przepompowywana z dala od lotniska. Montuje się także siatki druciane.

Kolejny sposób to tzw. wykluczenie. Oczywiście pozbycie się ptaków z całego środowiska w okolicy portu lotniczego jest niemożliwe, ale da się wykluczyć np. jelenie lub inne ssaki przyciągające ptaki. W tym celu buduje się płoty o wysokości trzech metrów z podpórkami z drutu kolczastego. Ogrodzenia te, używane jako ogrodzenie obwodowe, służą również do odstraszania osób nieupoważnionych. Wykazano, że 4,6-metrowe ogrodzenia są skuteczna w odstraszaniu jeleni w 98 proc. przypadków.

W przypadku ptaków kluczowe jest uniemożliwienie im zakładania gniazd i siadania na budynkach oraz elementach. W tym celu w miejscach, w których gnieżdżą się ptaki stosuje się wentylatory oraz metalowe kolce.

Najprostszym sposobem na wyeliminowanie ptaków z lotnisk jest ich odstraszenie, do którego wykorzystuje się tresowane ptaki drapieżne i psy, kukły oraz lasery. Trzeba jednak sobie zdawać sprawę, że ptaki i psy muszą być bardzo dobrze wytresowane i cały czas powinny pozostawać pod kontrolą swoich opiekunów. Przykładowo na Lotnisku Chopina wykorzystywanych jest kilkanaście sokołów.

Kukły drapieżników z powodzeniem są wykorzystywane do rozpraszania mew i sępów, natomiast lasery działają najefektywniej wraz ze spadkiem poziomu oświetlenia otoczenia. Należy mieć na względzie, że lasery mogą oślepić również pilotów czy kontrolerów, stąd wykorzystywane są urządzenia, które automatycznie wyłączają wiązkę po przekroczeniu pewnej wysokości, eliminując ryzyko, że ta świeci bezpośrednio na samolot i wieżę kontroli ruchu lotniczego.

Na lotniskach stosuje się także straszaki dźwiękowe takie jak np. armaty, materiały pirotechniczne i urządzenia bioakustyczne. Specjalne armaty są w stanie wytwarzać odgłosy rzędu 130 decybeli i mogą być zaprogramowane do wystrzału w wyznaczonych odstępach czasu, mogą być zdalnie sterowane lub aktywowane ruchem. Ze względu na ich stacjonarną i często przewidywalną naturę, zwierzęta mogą się do nich przyzwyczaić. Żeby odstraszyć ptaki strzela się również ze strzelby, pistoletu na flarę lub ze specjalistycznej wyrzutni. Zwierzęta wykazują różny stopień przyzwyczajenia do pirotechniki. Minusem tego rozwiązania jest możliwość chybienia strzału przez personel oraz możliwość zaprószenia pożaru. Popularne jest także odtwarzanie nagranych odgłosów ptaków drapieżnych, co odstrasza wiele gatunków ptaków.

Oprócz powyższych, na niektórych lotniskach wykorzystywane są także substancje chemiczne - antracylan metylu i antrachinon. Pierwszy środek natychmiastowo wywołuje nieprzyjemne uczucie, przez co odstrasza zwierzę. Jest on najbardziej efektywny dla przejściowych gromad ptaków. Z kolei Antrachinon ma działanie przeczyszczające i nie jest natychmiastowy. Jest on skuteczny w odstraszaniu populacji zamieszkujących dzikie tereny, ale wymaga czasu, aby ptaki instynktownie nauczyły się omijać zakazane terytorium.

Najlepiej przesiedlić

Przesiedlenie ptaków i innych zwierząt dzikich to najlepsza metoda w opinii ornitologów i opinii publicznej. Jest to jednak kosztowne i czasochłonne, zaś przed przesiedleniem wymagane jest uzyskanie odpowiednich zezwoleń. Trzeba wziąć także pod uwagę wskaźniki śmiertelności i ryzyko przeniesienia chorób. Jeśli przesiedlenie całości populacji jest niemożliwe lub zwierzęta za bardzo się rozmnożyły stosuje się tzw. kontrolę populacji. Nadmiar zwierzyny jest odstrzeliwany i usuwany. Dlatego duże znaczenie ma skrupulatne prowadzenie obserwacji zwierząt w celu określenia liczby zwierząt.