Aer Lingus wraca z północnoatlantycką ofertą do brytyjskich portów regionalnych

Łącznie będzie to 340 rejsów tygodniowo z Dublina do jedenastu brytyjskich miast. Na najważniejszych trasach, do Edynburga i Glasgow, oferowane będzie do czterech rejsów dziennie. Głównym handlowym celem tych operacji będzie zapewnienie optymalnej oferty tranzytowej pomiędzy znaczną częścią Wielkiej Brytanii i USA. Aer Lingus zaoferuje ponad 60 połączeń, w tym do Los Angeles, Bostonu i Seattle. Rejsy regionalne wykonywane będą ATR-ami 72 -600, czyli z punktu widzenia kosztów jednostkowych, w optymalny sposób.

Ta współpraca to podręcznikowy przykład, jak najefektywniej i najtaniej zapewnić ofertę tranzytową interkontynentalną. Od momentu przejęcia Aer Lingusa przez IAG wiadomo było, że jednym z głównych strategicznych celów tego posunięcia jest zapewnienie alternatywnej dla zapchanego Heathrow możliwości podróży północnoatlantyckich z i do regionalnych miast w Wielkiej Brytanii, głównie Północnej.


Z punktu widzenia położenia geograficznego Dublin ma przewagę nad wszystkimi europejskimi konkurentami walczącymi o ruch tranzytowy do i z USA/Kanady. Głównym wyzwaniem jest zapewnienie jak najlepszego systemu zasilania północnoatlantyckich rejsów Aer Lingusa. A w normalnych czasach irlandzka linia operowała aż do kilkunastu miast w USA. Planuje też dalszy rozwój swojej północnoatlantyckiej siatki, gdyż posiada siedem A321LR i zamówiła sześć A321XLR. Współpraca z Emerald Airlines rozwiązuje część tych problemów. Największym wyzwaniem pozostaje kontynentalna Europa. Przed wybuchem pandemii Aer Lingus był bliski sfinalizowania umowy handlowej z Ryanairem. Otwartym pytaniem pozostaje możliwość powrotu do tych rozmów w niezbyt odległej przyszłości.

Jedno jest pewne Aer Lingus i IAG będą usilnie pracować nad tym, aby Dublin maksymalnie efektywnie wspierał Heathrow w walce o północnoatlantycki ruch tranzytowy. Wykorzystywanie tanich linii oferujących połączenia na zasadzie franczyzy bądź umów wetleasowych to jedna z istotnych możliwości.