Planowany na 14.35 boarding nieco się opóźnia, a przed wyjściem 12N ustawi się długa kolejka pasażerów, którzy cierpliwie czekają na rozpoczęcie boardingu. Większość pasażerów (sądząc po paszportach) to Białorusini, jest też kilku Rosjan, Polaków oraz pasażerów o azjatyckich rysach twarzy.

Boarding przebiega sprawnie, a do samolotu przechodzę rękawem. Wnętrze kabiny 21-letniego letniego samolotu jest nieco zużyte, ale czyste. Fotele wyłożone są materiałowym obiciem w kolorze granatowym, a wygląd foteli potwierdza wiek samolotu.

W kabinie zajmuję wydzielone miejsce 18B, a rozstaw foteli to przyzwoite 79 cm (31 cali), choć wydaje mi się nieco ciasne. Boarding nieco się przedłuża, a obsługa lotniska poszukuje ostatnich czterech pasażerów, którzy wkrótce odnajdują się, a tajemniczy jegomość w błękitnej koszulce polo i zwiedzoną na szyi smyczą z logiem Belavia, życzy pasażerom miłego lotu w dwóch językach: białoruskim i polskim z charakterystycznym wschodnim akcentem. Ten sam jegomość podczas boardingu stał z boku wyjścia 12N obserwując jego przebieg, a we wnętrzu samolotu informował część pasażerów, że do kompletu brakuje jeszcze czterech.  Kim był owy tajemniczy pan w niebieskim polo, pozostaje tajemnicą do dzisiaj.

Po zamknięciu drzwi, samolot rozpoczyna kołowanie, a kobieca załoga rozpoczyna prezentację instrukcji bezpieczeństwa w języku białoruskim oraz angielskim. Po dokołowania do progu psa startowego, chwilę czekamy na zezwolenie na start i w końcu maszyna rozpędza się po pasie. Po osiągnięciu wysokości przelotowej rozpoczyna się serwis pokładowy, który ogranicza się do bezpłatnych napoi bezalkoholowych: wybór soków lub woda niegazowana. I tyle. Muszę przyznać, że drobna słoną lub słodka przekąska byłaby miłym dodatkiem. Ja proszę o szklankę wody i szklankę soku pomidorowego. 

Trasa przelotu przebiega na północ od Mińska Mazowieckiego nad Bielskiem Podlaskim, białoruskim Vawkavysk oraz Puszczą Nalibocką położoną ok. 80 km od centrum Mińska. Źródło mapki: www.flightradar24.com

Kilka minut po piątej ląduje na lotnisku w Mińsku, gdzie samolot parkuje na dalszym stanowisku postojowym, skąd autobus przewozi mnie do terminala. Po wyjściu z samolotu robię poniższe zdjęcie, a na dole schodów młoda pracownica obsługi ubrana w radziecko wyglądający mundur przestrzega mnie, abym na terenie lotniska nie rozbił żadnych zdjęć…

Podsumowanie rejsu:

Odprawa na rejs B2 895 rozpoczyna się o 12.05, czyli 2 godziny przed planowanym odlotem przy stanowiskach 31 i 32 (klasa ekonomiczna) oraz 23 (klasa business). Po otrzymaniu karty pokładowej kieruje się do kontroli bezpieczeństwa, następnie paszportowej i dalej kieruje się do wyjścia nr 3, z którego o 14:35 ma rozpocząć się boarding na rejs do Warszawy. Po kilkunastu minutach obsługa informuje o zmianie wyjścia na wyjście nr 5. Punktualnie o 14: 35 rozpoczyna się boarding. Do samolotu przechodzę rękaw.

Dzisiejszy rejs obsługuje ta sama maszyna, którą przyleciałem z Warszawy dwa dni temu. Mieszana załoga (3k + 1m) wita pasażerów, a ja zajmuję przydzielone miejsce 17F. Kabina pasażerska podzielona jest na dwie klasy: business (rzędy 1-3, układ siedzeń 2+2) oraz ekonomiczną o układzie siedzeń 3+3 w rzędach 4-19. Po osiągnięciu wysokości przelotowej rozpoczyna się serwis, który podobnie jak w poprzednim rejsie ogranicza się do napoi bezalkoholowych. Podczas rejsu przeglądam majowy numer magazynu pokładowego OnAir (w poprzednim rejsie dostępny był stary kwietniowy numer magazynu) oraz opracowuję teks tego wpisu.

Granicę z Polską pokonuję w okolicach miejscowości Stare i Nowe Masiewo, dzięki bezchmurnej pogody podziwiam rolniczy krajobraz Podlasie, Mazowsza i meandrującą w okolicach Warszawy Wisłę. 

Podsumowanie rejsu: