W całym światowym i europejskim systemie transportu lotniczego, najsłabszym obecnie elementem są linie lotnicze. Kluczowe porty lotnicze nie zbankrutują i nie zawieszą trwale działalności, gdyż nie dopuszczą do tego państwa. Z liniami lotniczymi, w większości prywatnymi, jest inaczej. Dlatego powinniśmy na bieżąco śledzić, jakie podejmują działania, jak oceniają sytuację i na jakim etapie jest proces uzyskiwania niezbędnej pomocy finansowej od rządów.

Lufthansa istotnie zmniejsza swoją flotę i zdolności przewozowe, przewidując, że dopiero w roku 2022 lub 2023 popyt na przewozy lotnicze wróci do poziomu sprzed kryzysowego, czyli z roku 2019. Oczywiście chodzi o ten rynek, na którym Lufthansa działa. Grupa Lufthansy już zapowiedziała, że zwróci się do rządów czterech krajów o kredyty, które według nieoficjalnych źródeł mogą wynieść 10 mld euro.

Jeszcze bardziej drastyczne działania podejmuje Austrian. W jego ocenie powrót do normalności w roku 2023 to wariant optymistyczny.

Komisja Europejska zatwierdziła plan szwedzkiego rządu dotyczący udzielania przewoźnikom bardzo nisko opodatkowanych kredytów w łącznej kwocie 455 mln.

Niedawno rząd francuski przeznaczył gigantyczną kwotą 7 mld euro, jako pomoc dla Grupy AF/KLM. Na tę kwotę składa się 4 mld euro, będące kredytem bankowym gwarantowanym w 90 proc. przez państwo. Kredyt ten powinien być spłacony w ciągu roku, ale istnieje możliwość dwukrotnego rocznego przedłużenia. Państwo udzieli też bezpośredniego kredytu w kwocie 3 mld euro z trzyletnim terminem spłaty. Nawet, jeżeli uwzględnimy, że Grupa jest kilkunastokrotnie większa od LOT-u to i tak kwota jest ogromna. A, najprawdopodobniej, do pakietu dołoży się rząd holenderski. Szef Grupy już zapowiedział, że będzie musiała ona bardzo gruntownie i szybko przemyśleć cały swój model biznesowy. Ten pakiet pomocowy będzie musiał być zatwierdzony przez KE.

Kwoty kredytów dla dwóch gigantów europejskich pokazują, że w ocenie Grup i rządów kryzys będzie bardzo długotrwały – kilkuletni.

A PLL LOT?

Linia powtarza informacje, które wskazują, że w jej ocenie kryzys nie będzie ani bardzo głęboki, ani długotrwały. Daje do zrozumienia, że nie widzi potrzeb głębokich zmian w swojej strategii. Podejmuje działania, aby zmniejszyć wynagrodzenia personelu latającego, opóźnić inwestycje oraz obniżyć koszty wynajmu samolotów. Nie mówi o prognozach popytowych, ale z niektórych wypowiedzi można wywnioskować, że według niej po roku sytuacja wróci do normy.

I ta kwestia, jest kluczowa. Jeżeli tak będzie, to rzeczywiście nie ma co podejmować działań ograniczających znacznie i w miarę trwale zdolność przewozową.