Prestiż i wymierne korzyści płynące z posiadania portu przesiadkowego sprawiły, że wiele krajów baczniej zaczęło przyglądać się możliwościom rozwijania własnych lotnisk w tym kierunku. W ostatnich latach, gwałtownie rosły zwłaszcza porty sytuowane w niewielkich państwach, nastawiające się głównie pod obsługę ruchu transferowego - tak można wymienić m.in. Keflavik na Islandii, porty z rejonu Zatoki Perskiej - Abu Zabi, Dubaj, Dohę, czy w nieco mniejszym stopniu Brukselę, Dublin, Wiedeń, Sztokholm i Oslo.

Jednak listę rozwijających się tradycyjnych portów przesiadkowych uzupełniły także porty, które zasłynęły z popularyzacji self-connectingu, czyli idei polegającej na korzystaniu podczas podróży łączonej także z usług linii niskokosztowych, co często pozwala wprawdzie na tańsze latanie, ale z drugiej strony wiąże się jednak z koniecznością dwukrotnego nadawania/odbierania bagażu i dwukrotnej kontroli bezpieczeństwa - co za tym idzie spędzeniem większej ilości czasu w kolejkach.

Brzmi to mało atrakcyjnie, aczkolwiek przeprowadzone w ubiegłym roku w USA badania wykazały, że 40 proc. ankietowanych było skłonnych zrezygnować z droższej i wygodniejszej podróży tradycyjnymi liniami na rzecz self-hubbingu, pod warunkiem, że działanie to pozwoliłoby im zaoszczędzić co najmniej 100 dolarów.

Chęć rezygnacji z większych wydatków została dostrzeżona przez najważniejszych graczy na rynku - w ciągu ostatnich 18 miesięcy Ryanair i easyJet podpisały umowy o współpracy z przewoźnikami dalekodystansowymi, którym de facto zaczęły dowozić pasażerów.

Z kolei najpopularniejsze porty lotnicze tego typu, tj. Londyn-Gatwick i Mediolan-Malpensa, w ramach usprawnienia całego procesu przesiadania się wypuściły specjalne programy - GatwickConnects oraz ViaMilano. Przykładowo w pierwszym z wymienionych uczestniczy 16 przewoźników w tym czterech niskokosztowych - easyJet, Norwegian, WestJet i Wow Air.

Wzrastającą konkurencję dobrze obrazuje coroczny raport Airport Industry Connectivity wykonywany przez ACI Europe. Organizacja przedstawia w nim wyniki badania Hub Connectivity przeprowadzanego w oparciu o mierniki ilościowe i jakościowe z poszczególnych hubów.

Skąd biorą się wartości Hub Connectivity? Wylicza się je ze specjalnego wzoru uwzględniającego liczbę kierunków docelowych z danego lotniska, częstotliwość połączeń oraz oferowanie na danej trasie, które zapewnia dany przewoźnik bądź przewoźnicy należący do jednego aliansu lub połączeni ze sobą partnerstwem typu codeshare.

Światowym liderem okazuje się być pod tym względem Frankfurt, który ze znaczną przewagą wyprzedza Amsterdam i Dallas-Fort Worth. Największy pod względem ruchu pasażerskiego port lotniczy na świecie - Atlanta - zajmuje piąte miejsce.

Z najciekawszych zmian w światowej dwudziestce hubów, które zaobserwowano w stosunku do 2017 roku, warto wymienić:

Analitycy przewidują, że rynek chiński będzie najszybciej rozwijającym się rynkiem lotniczym na świecie aż do 2040 roku. Wraz z rozwojem chińskiej gospodarki powinien wzrastać także ruch między Państwem Środka a UE. Świadomi tego są nie tylko przewoźnicy, ale także porty lotnicze.

Znaczenie największych europejskich hubów (Frankfurt, Paryż-CDG, Amsterdam-Schiphol, Helsinki i Monachium) wykorzystywanych przy podróży między Europą a Chinami w ciągu ostatnich 10 lat zmalało na rzecz najważniejszych chińskich hubów (Pekin, Szanghaj, Hong Kong i Guangzhou), a także węzłów położonych w obrębie Zatoki Perskiej (Dubaj, Doha i Abu Zabi). Jak zmieni się wielkość tego rynku w najbliższych latach i które porty lotnicze będą odgrywać największą rolę - tego na razie nie wiemy.

Możemy natomiast przewidywać, że wraz z rozwijającą się chińską gospodarką, wzrośnie popyt na loty nie tylko do Pekinu, Szanghaju czy Hong Kongu, ale także do miast, które do tej pory nie miały bogatej oferty połączeń ze Starym Kontynentem. Ta tendencja powoli się już zresztą uwidacznia - tylko w ostatnich miesiącach przewoźnicy uruchomili bądź zapowiedzieli uruchomienie bezpośrednich połączeń do takich miast jak: Guiyang, Jinan, Hangzhou, Shenzhen, Xian czy Xiamen.

Europejskie porty przesiadkowe, których mocnym atutem jest istniejąca oferta lotów do Chin, już teraz opracowują konkretne działania wizerunkowe, które mają przyciągnąć jak najwięcej chińskich pasażerów transferowych - stąd kampania grupy ADP w chińskich mediach społecznościowych WeChat, czy kampania Finavii "MatchMadeinHEL". To zapewne jednak dopiero początek - mówimy bowiem o ogromnej grupie odbiorców.

Można pokusić się o śmiałą tezę, że jednym z kluczy do sukcesu przy budowaniu pozycji hubu będzie umiejętne wykorzystanie postępującej popularyzacji mediów społecznościowych. Specjaliści podkreślają, że obecnie pasażerowie planując podróż z przesiadką swoją decyzję podejmują już nie tylko w oparciu o cenę biletu i czas podróży, ale także o potencjalne korzyści wynikające z miejsca przesiadki. Stąd kwestią czasu wydają się kolejne inwestycje prowadzone przez porty mające na celu zapewnienie przesiadającym się niecodziennych wrażeń i idące za tym liczne projekty marketingowe, których zadaniem będzie zwrócenie uwagi potencjalnego pasażera i przekonanie go do skorzystania z usług takiego a nie innego portu.

fot. ACI Europe, mat. prasowe