Otoczone średniowiecznymi murami stare miasto to mieszanka barwnych souków, zabytkowych riadów oferujących dziś przybyszom noclegi, licznych meczetów i madras oraz pozostałości dawnych pałaców. Wszystkie drogi prowadzą tutaj na tętniący życiem główny plac miasta - Dżami al-Fana, który po zmroku zamienia się w wielką jadłodajnię pod gołym niebem i ulubione miejsce spotkań nie tylko turystów, ale i także mieszkańców Marrakeszu.

Al-Kutubijja czyli Meczet Księgarzy, którego niemal 70-metrowy minaret dumnie góruje nad medyną, przypomina o długiej historii Marrakeszu. Największa świątynia miasta została wzniesiona w XII wieku w czasach panowania Almohadów. Niegdyś otoczona ponad stu kramami sprzedawców rękopisów stanowi obecnie miejsce wypoczynku mieszkańców w założonych tuż obok rozległych ogrodach. Wysoki minaret meczetu to również charakterystyczny punkt orientacyjny pozwalający odnaleźć właściwy kierunek w gąszczu ciasnych uliczek starego Marrakeszu.

Pałac El-Badi to jeden z najsłynniejszych i najstarszych zabytków w Marrakeszu. O jego dawnym rozmachu świadczy zachowana do dziś nazwa oznaczająca w języku arabskim "nieporównywalny". Piękno wybudowanego w XVI wieku kompleksu trzeba sobie niestety już w dużej mierze wyobrazić, gdyż do naszych czasów przetrwały jedynie ruiny. Pałac wzniesiono na rozkaz sułtana Ahamada Al-Mansura wykorzystując do ozdobienia jego wnętrz wiele cennych materiałów i kruszców, takich jak złoto, kryształy i różne gatunki marmuru. Po śmierci władcy budowla została szybko opuszczona, a jej mury stały się ulubionym miejscem zimowania bocianów. Do teraz co roku ptaki licznie przylatują tu z Europy zajmując wysokie gniazda zlokalizowane wzdłuż dawnych pałacowych zabudowań, a ich obserwowanie jest samo w sobie wielką atrakcją dla wszystkich odwiedzających El-Badi.

Niezliczone souki, czyli targi, które zajmują znaczną część medyny, to miejsca obowiązkowe nie tylko dla miłośników zakupów. Można po nich krążyć godzinami klucząc między ciągnącymi się bez końca sklepami, stoiskami i restauracyjkami, stojącymi na uliczkach osłami i nieustannie zachwalającymi swoje towary sprzedawcami. Nawet, gdy nie wiemy dokąd zmierzamy w tej plątaninie traktów i zaułków, szybko znajdą się chętni do pomocy przewodnicy. Niektórzy naganiają w ten sposób klientów do rodzinnych sklepów, inni liczą na drobny datek za swoje usługi, ale wielu robi to całkiem bezinteresownie chcąc przy okazji porozmawiać z przybyszami. Poszczególne souki specjalizują się w oferowaniu towarów określonego rodzaju, a kupić tu można dosłownie wszystko. Nie obędzie się oczywiście bez rytualnego wręcz targowania. Warto przy tym pamiętać, że zdecydowana większość z tych rzeczy to nie chiński import (jak niestety w wielu już podobnych miejscach na świecie), a lokalne wyroby wytwarzane w porozrzucanych po medinie rzemieślniczych warsztatach.

Na Dżami al-Fana - główny plac starego miasta - wcześniej czy później musi trafić każdy odwiedzający Marrakesz. Tu krzyżują się bowiem kluczowe drogi prowadzące w głąb mediny i koncentruje życie towarzyskie w modnych kawiarniach szczelnie wypełniających okoliczną przestrzeń. Rano względnie spokojny jak na lokalne warunki plac wraz upływem dnia stopniowo wypełnia się tłumem mieszkańców i wszechobecnych sprzedawców świeżych soków, właścicieli tresowanych małpek, artystek oferujących tatuaże z henny i wszelkiej maści drobnych handlarzy usiłujących nakłonić odwiedzających do wydania kilku dirhamów. Po zmroku wokół rozbrzmiewają berberyjskie bębny, a wzdłuż placu wyrastają namioty prześcigające się w proponowaniu lokalnych przysmaków. Pracujący dla nich naganiacze zachwalając swoje menu bez problemu są w stanie wykrzyczeć kilka zdań po polsku.

Miłośnicy oryginalnych smaków na pewno nie będą w Marrakeszu zawiedzeni. Na ulicznych straganach, w prostych barach i bardziej wyszukanych restauracjach skosztują wszystkiego, co ma do zaoferowania kuchnia marokańska bazująca przede wszystkim na recepturach berberyjskich, arabskich i francuskich. Od tadżinu w setkach odmian i wariacji (czyli tutejszej potrawy narodowej), przez owoce morza, kuskus z różnymi dodatkami, aż po gotowane ślimaki z ziarnami kolendry i pieczone owcze głowy. Mniej odważni mogą poprzestać na meshwi - grillowanym mięsie, rybach lub warzywach z dodatkiem aromatycznych przypraw. Na łasuchów czekają zaś bardzo słodkie i lepkie ciastka z obfitym nadzieniem z orzechów, sezamu, migdałów albo daktyli. Najlepiej smakują z obowiązkową w Marrakeszu szklaneczką miętowej herbaty.