Wyzwania szkolnictwa lotniczego w Polsce

Celem konferencji było skonfrontowanie potrzeb zatrudniania nowych pracowników przez branżę lotniczą z możliwościami technicznego szkolnictwa lotniczego w Polsce oraz polityką edukacyjną państwa. Konferencja cieszyła się dużą frekwencją i zgromadziła ponad 100 uczestników. Spotkaniu kadry nauczycielskiej wspólnie przewodniczyli Włodzimierz Danielski, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Technicznych Szkół Lotniczych oraz Marcin Opaliński, prezes LS Airport Services i LS Technics.

Motywami przewodnimi zebrania była strategia rządu wobec kształcenia zawodowego, problematyka zatrudnienia i kształcenia w branży lotniczej oraz stan, problemy i możliwości szkół lotniczych w Polsce. Poza osobami reprezentującymi organizatorów uczestnicy mieli okazję obejrzeć prezentacje pani Olgi Michalak z ULC o rozwoju branży lotniczej w Polsce oraz pani Magdaleny Kubik z Polskiej Agencja Żeglugi Powietrznej (PAŻP) o możliwości kariery w jej organizacji. Pod nieobecność Minister Edukacji Narodowej (MEN) Anny Zalewskiej stronę rządową reprezentowała pani Bożena Mayer-Gawron, wicedyrektor Ośrodka Rozwoju Edukacji (ORE). Odbyły się tez cztery panele dyskusyjne.

Rozmowy toczyły się wokół trzech najważniejszych zagadnień. Po pierwsze dużo emocji wzbudziła kwestia podstawy programowej dla szkół lotniczych. Nauczyciele podkreślali, że liczba godzin przeznaczonych na przedmioty potrzebne w edukacji lotniczej jest zdecydowania za mała. Przedstawicielka ORE argumentowała, że program jest jeszcze w trakcie opracowywania i że wnioski szkół technicznych zostaną uwzględnione. Ożywiona dyskusja i pytania uczestników wskazują, że nadal tli się konflikt pomiędzy nauczycielami a MEN.

Po drugie problemem obecnym już od wielu lat jest brak powiązania szkolnictwa technicznego z branżą, czyli lotniczym rynkiem pracy. Ewidentnie nie ma wypracowanych metod stałego przenikania się kadry naukowej ze specjalistami pracującymi w przemyśle lotniczym. Powoduje to brak wzajemnego zrozumienia potrzeb obu stron w trackie procesu kształcenia i zatrudniania pracowników.

Po trzecie wreszcie kilku panelistów i uczestników konferencji podnosiło kwestie braku środków finansowych niezbędnych do rozwijania szkolnictwa lotniczego w Polsce. Takie stwierdzenia były nagradzane oklaskami zebranych.

Diagnoza, na czym polega główne wyzwanie stojące przed wszystkimi aktorami branży lotniczej w Polsce nie budziła wątpliwości. W najbliższych latach czeka nas dynamiczny wzrost ruchu lotniczego, a co za tym idzie zwiększenie popytu na rynku pracy w branży. Wszyscy interesariusze tego fenomenu powinni być gotowi do sprostania zbliżającym się wyzwaniom i możliwościom. Katalog rozwiązań, które muszą zostać wdrożone, aby tak się stało, nie jest jeszcze niestety gotowy.