Lufthansa powstała w 1926 r., choć po przegranej przez Rzeszę drugiej wojnie światowej została zamknięta. W 1953 r. powstała nowa zachodnioniemiecka linia Luftag, która w 1954 r. wykupiła prawa do przedwojennej marki, a w 1955 r. rozpoczęła loty już jako nowa Lufthansa. Siedziba linii znalazła się w Kolonii, ale główną bazą stało się lotnisko we Frankfurcie, a potem także w Monachium (Terminal 2 tego lotniska był jednym z pierwszych w Europie częściowo należących do linii lotniczej). Do 1989 r. Lufthansa nie mogła latać do Berlina, ale za to już od 1960 r. oferowała loty transatlantyckie.

W 1970 r. Lufthansa została jednym z pierwszych na świecie użytkowników boeingów 747, a w 1983 r. - airbusów A310. Przewoźnik potem był także jednym z pierwszych użytkowników airbusów A380 (od 2010 r.), a pierwszym - pasażerskich boeingów 747-8I (od 2012 r.). Od 28 października 1990 r. linia lata do Berlina. Stolica Niemiec nie jest jednak prawdziwym hubem przewoźnika - Lufthansa obsługuje stamtąd jedynie loty krótko- i średniodystansowe. Może się to częściowo zmienić po otwarciu nowego berlińskiego portu lotniczego.

Niemiecka grupa bardzo szybko postawiła na rozwój poprzez współpracę z innymi firmami. W 1987 r. razem z kilkoma największymi konkurentami założyła firmę Amadeus, pierwszego globalnego agenta sprzedaży. W 1997 r. wystartował założony m.in. przez Lufthansę pierwszy sojusz lotniczy, Star Alliance. W 2005 r. niemiecka linia kupiła szwajcarskiego Swissa, w 2009 r. - Austrian Airlines. W 2009 r. Lufthansa kupiła również 45 proc. akcji Brussels Airlines z prawem pierwokupu reszty, z którego skorzystała w 2016 r. - od tego roku ma 100 proc. akcji belgijskiej linii.

Lufthansa - informacje praktyczne

W skład Lufthansa Group wchodzą jeszcze niskokosztowa linia Eurowings (po dość skomplikowanych przemianach organizacyjnych w 2015 r. przejęła wcześniejszą linię Germanwings) oraz Lufthansa Cargo. Koncern ma też oddziały zajmujące się m.in. utrzymaniem samolotów (Lufthansa Technik) i cateringiem (LSG Sky Chefs). Pod marką Lufthansa Regional latają dwie spółki, które w 100 proc. należą do Lufthansy: włoskie Air Dolomiti i Lufthansa CityLine. Koncern ma do tego po 50 proc. akcji w liniach cargo AeroLogic i tureckiej spółce SkyExpress, wcześniej był akcjonariuszem m.in. Luxaira i jetBlue. Sama Lufthansa od 1966 r. jest w pełni notowana na giełdzie.

Sama Lufthansa w 2016 r. przewiozła 62,4 mln pasażerów. Linia zanotowała 15,4 mld euro przychodów i 1,14 mld euro skorygowanego zysku EBIT.

Warto wspomnieć, że logo Lufthansy, uchodzące za jedno z najbardziej rozpoznawalnych na świecie, wraz z typografią zaprojektował już w 1918 r., a więc osiem lat przed powstaniem linii, Otto Firle. Zostało ono stworzone dla linii Deutsche Luft-Reederei i potem przejęte przez Lufthansę.

Rezerwacja biletów na stronie Lufthansy jest prosta i czytelna. Na stronie głównej okno wyszukiwarki połączeń jest wyeksponowane, a dodatkowo od razu po wpisaniu miasta startu i docelowego wyświetla się poglądowy kalendarz z najniższymi cenami w kolejnych miesiącach.

Po przejściu do następnego kroku pasażerowie otrzymują czytelnie zaprezentowany wybór połączeń i taryf wraz z cenami. Minusem jest to, że Lufthansa nie podaje w tym miejscu tekstowo informacji o tym, co wchodzi w cenę biletu w poszczególnych taryfach. Można wprawdzie obejrzeć wideo promocyjne każdej z klas, ale aby szybko sprawdzić np. limit bagażowy, należy przejść na odpowiednią podstronę. To szczególnie kłopotliwe dla osób dokonujących rezerwacji na słabym łączu internetowym czy w miejscu publicznym, które nie mogą obejrzeć wideo.

W klasie ekonomicznej oferowane są dwie taryfy: Economy Basic i Economy Basic Plus. Różnią się one głównie elastycznością i kosztami zmiany rezerwacji. Limity bagażowe oraz posiłki na pokładzie są takie same w obydwu. Na trasach dalekodystansowych Lufthansa nie sprzedaje biletów bez uwzględnionego bagażu rejestrowanego. W klasie ekonomicznej można nadać jedną sztukę bagażu rejestrowanego o wadze do 23 kg.

Podróżując w klasie ekonomicznej Lufthansy można odprawić się na lotnisku (od ok. dwóch godzin przed wylotem), przez internet lub aplikację mobilną (od 23 godzin przed wylotem, karty pokładowej nie trzeba drukować, wystarczą ją mieć na smartfonie) oraz na wielu lotniskach przy samoobsługowych stanowiskach. Wszystkie opcje odprawy są darmowe.

Podczas odprawy za darmo można wybrać miejsce. Aby zarezerwować określone miejsce wcześniej, trzeba zapłacić 25 euro. Z opłaty tej zwolnieni są pasażerowie ze statusem co najmniej złotym w programie lojalnościowym linii oraz z bilety w taryfie X. Miejsca z większą ilością przestrzeni na nogi kosztują 50-100 euro.

Kolejną ciekawą opcją jest możliwość podglądu obrazu z trzech kamer zainstalowanych na: dziobie, brzuchu i stateczniku pionowym samolotu.

Praktycznym rozwiązaniem jest też uchwyt na kubki, z którego możemy korzystać bez konieczności rozkładania stolika. Personel pokładowy już po skończeniu głównego serwisu kilkakrotnie przechodził po kabinie oferując napoje do wyboru. Pasażerowie mają do wyboru podstawowe napoje alkoholowe i bezalkoholowe bez ograniczeń.

Podczas lotu w kabinie jest bardzo cicho. Airbus A380 jest pod tym względem najlepszym samolotem. Tak dobre wyciszenie było możliwe m.in. dzięki zastosowaniu grubszej warstwy izolacyjnej pomiędzy kadłubem a wnętrzem samolotu oraz zastosowaniem systemu wymiany powietrza opartego na niskich prędkościach nadmuchu.

Lot Lufthansy na tej trasie jest bardzo popularny i w klasie ekonomicznej było tylko kilka wolnych miejsc.

Lufthansę na lotach międzykontynentalnych należy ocenić bardzo wysoko. Personel był uprzejmy i profesjonalnie przygotowany. Niewątpliwym atutem lotu LH400 w letniej siatce połączeń Lufthansy jest airbus A380, który jest bardzo cichy i komfortowy, a jego kabina utrzymana jest w nienagannym stanie. Zaletą Lufthansy jest też nienaganny, profesjonalny serwis oraz doskonały design kabiny. Minusem jest brak gniazdek sieciowych przy fotelach.