Jako dawny prekursor handlowego otwarcia Państwa Środka na świat Guangzhou nadal pozostaje ważnym katalizatorem jego szybkich przeobrażeń gospodarczych.

Kanton nie jest miejscem typowo turystycznym i wydaje się być bardziej "chiński" od innych, wielkich metropolii, takich jak Szanghaj czy Shenzhen. Ma swoje własne tradycje kulinarne (o Kantończykach mówi się, że jedzą wszystko co ma cztery nogi oprócz stołu, co lata oprócz samolotu i co pływa oprócz statku) i własny język kantoński (trudniejszy od urzędowego mandaryńskiego). Znajomość angielskiego jest tu mało przydatna, bo rzadko go ktoś rozumie. Lepiej za to zapamiętać słowo ditie czyli metro - kierunek do najbliższej stacji to najcenniejsza wskazówka jaką możemy otrzymać na ulicy, gdy całkowicie stracimy orientację.

To prawdziwa oaza spokoju w gigantycznym, wiecznie zatłoczonym mieście. Na wyspie dominuje kolonialna zabudowa pochodząca z czasów, gdy Anglicy i Francuzi w XIX wieku otrzymali pozwolenie na zajęcie skrawka chińskiej ziemi. Niektóre budynki są dziś pięknie odrestaurowane i mieszczą przytulne hoteliki, modne knajpy lub siedziby zagranicznych konsulatów (także polskiego). Wzdłuż starej zabudowy ciągną się zadbane pasy zieleni. Po urokliwych uliczkach przecinających Shamian spacerują wielopokoleniowe rodziny, a nad brzegiem rzeki królują mistrzowie tai chi.

Rozległy kompleks dawnej Akademii rodziny Chen, przekształcony obecnie w muzeum sztuki ludowej, daje najlepsze wyobrażenie o tradycyjnej architekturze miasta. Akademia została wzniesiona pod koniec XIX w. i składa się z niemal 20 budynków połączonych ze sobą skomplikowanym systemem dziedzińców i przejść. Każdy gmach jest bogato zdobiony przedstawieniami postaci z chińskiej mitologii. W środku można obejrzeć interesujące ekspozycje wytworów lokalnego rzemiosła, a także nabyć przeróżne bibeloty w jednym ze sklepów działających na terenie obiektu.

Kantońskie ulice pełne są sklepów. Dla zamożnych przeznaczone są gigantyczne galerie handlowe z luksusowymi butikami. Nie należą tu do rzadkości kilkupiętrowe salony takich marek, jak Gucci, Prada czy Louis Vuitton. Niektóry projektanci przygotowują wręcz specjalne kolekcje przeznaczone wyłącznie dla chińskich klientów. Obok szykownych galerii mnożą się sklepy wypchane tandetną biżuterią po kilka juanów, tajemniczymi specyfikami chińskiej medycyny czy odzieżą imitującą modne marki. Zazwyczaj nie obędzie się bez targów, gdyż towary nie mają stałych cen, a suma, którą sprzedawca wystuka nam na kalkulatorze (to jedyna metoda negocjacji dla osób nie znających chińskiego) będzie wielokrotnie zawyżona.

Znak rozpoznawczy współczesnego Guangzhou to Canton Tower - trzecia pod względem wysokości wieża na świecie. Licząca prawie 600 metrów konstrukcja została otwarta w 2010 roku z okazji XVI Igrzysk Azjatyckich. Można wjechać na taras widokowy dostępny na wysokości 449 metrów. Z tej perspektywy najlepiej podziwiać rozległą panoramę miasta. Wieczorem wieża efektownie rozbłyskuje w świetle setek wielobarwnych reflektorów.

Kanton powstał i rozwijał się w przeszłości dzięki Rzece Perłowej. Ogromna rzeka nadal dominuje w krajobrazie chińskiej metropolii. Wzdłuż jej brzegów wyrastają nowoczesne osiedla, biurowce i centra wystawiennicze (których w Guangzhou jest najwięcej w całym kraju). Między nimi rozciągają się wielokilometrowe parki i trasy spacerowe. Rzeka Perłowa stanowi też ulubiony cel wycieczek chińskich turytów - zarówno w ciągu dnia, jak i po zmroku przemierzają ją setki statków wycieczkowych, których przystanie rozrzucone są po całym mieście.