Bliżej Świata: Kuala Lumpur na szybko

4 kwietnia 2015 22:36
8 komentarzy
Od czego zacząć zwiedzanie Malezji? Oczywiście od Kuala Lumpur. Przyleciałem tutaj po trwającej 36 godzin odysei. I nawet mimo zmęczenia odczułem ten dreszczyk emocji, jaki towarzyszy pierwszemu haustowi równikowego, gęstego od wilgoci powietrza.
Reklama

Położone na Półwyspie Malajskim miasto jest ważnym centrum biznesowym i kulturalnym. Kuala Lumpur sprawia wrażenie (a może powinienem był powiedzieć, że tego się tutaj oczekuje?) kosmopolitycznego, rozpędzonego ośrodka, które pędzi w nowoczesność.

Oczywiście historia jest tutaj obecna, ale jak w wielu azjatyckich miastach - ustępuje współczesności. Jednak odnoszę nieco wrażenie, że w tym wyścigu cywilizacyjnym, Kuala Lumpur zatraciło coś innego. Coś co sprawia, że do miasta chce się wracać, że ono wciąga i pochłania, że nawet będąc tutaj od świeta zaczyna się żyć jego życiem. Tego tutaj w moim odczuciu nie ma.

Z poznawaniem miast jest trochę tak jak wybieranie perfum. Czasem w pierwszej chwili wydają się za mocne, albo zbyt nijakie, by nagle, po kilku chwilach zaistnieć na skórze. W Kuala Lumpur pierwsze wrażenie było nijakie. Może sprawił to jet-lag albo zmęczenie podróżą. Kiedy jednak szedłem ulicą wydało mi się, że to miejsce jednak coś w sobie ma, ale szybko czar prysł.

Nie chcę przez to powiedzieć, że Kuala Lumpur nie ma nic do zaoferowania turystom. Wręcz przeciwnie. Ma. Nawet całkiem sporo. Jednak lepiej chyba potraktować je jako bazę wypadową w okolice, a na jego zwiedzanie poświęcić maksymalnie dwa dni.

Pierwszą, wielką zaletą malezyjskiej stolicy jest obecność dużej ilości zieleni. Niejednokrotnie daje ona upragniony cień podczas piekących upałów. Z drugiej strony, trochę oswaja miasto i nadaje mu egzotycznego zabarwienia. Niemal w samym centrum znajduje się duży ogród botaniczny, którego założycielami byli jeszcze brytyjscy kolonialiści. Obecnie jest to świetne miejsce na spacer. Można się także wybrać do znajdującego się tutaj Ptasiego Parku. Jest to największa ptaszarnia na świecie, w której ptaki nie są trzymane w klatkach, a na wolnej przestrzeni. Niestety jest to także dość droga wizyta. Dużo taniej wejść można na farmę motyli.

Choć Malezja położona jest wśród krajów buddyjskich, akurat w tym kraju dominuje islam. Buddyzm deklaruje tylko ok. 17 proc. mieszkańców stolicy. Dlatego na ulicach widok powszechny to kobiety w czarczafach, a śpiew muezina wzywający na modlitwę to element charakterystyczny tkanki dźwiękowej miasta.

Wizyta w Narodowym Meczecie to w równym stopniu pouczająca lekcja co ciekawa przygoda. Obowiązuje specjalny strój, nie wejdzie się tutaj w krótkich spodniach czy z odsłoniętymi ramionami. Przy wejściu trzeba ubrać się w dość zabawne liliowe płaszcze. To i tak nie gwarantuje wejścia do sali modlitwy, bo ta dostępna jest tylko dla muzułmanów. Spotykam tutaj za to sympatyczną przewodniczkę, która przez godzinę opowiada o islamie, by na koniec zaproponować… przejście na tą religię.

Opodal meczetu mieści się doskonałe Malajskie Muzeum Sztuki Islamskiej. Sama nazwa tej placówki jest dość myląca – bowiem zgromadzono tam religijne artefakty właściwie z całego świata. Ciekawe są także makiety największych i najważniejszych świątyń muzułmańskich z Azji, Europy i… Ameryki Północnej.

Dla mnie najciekawsze są jednak pamiątki po okresie kolonialnym. Większość z nich skupia się na Placu Medreka. Dawniej obywały się tutaj ważne zgromadzenia. Teraz plac również jest świadkiem wielu wydarzeń, jednak przeważnie o nieco mniejszym znaczeniu. Odbywają się tutaj otwarte koncerty i inne imprezy. Nad wszystkim króluje jednak największy na świecie maszt, na którym powiewa malezyjska flaga.

Na północnej pierzei placu stoi niewielki biały kościółek. Aż trudno uwierzyć, że to katedra Najświętszej Maryi Panny.

Dookoła placu Medreka rozwinęła się jeszcze na przełomie XIX i XX w. sieć ulic, których zabudowa pamięta te czasy. Z wielkim jednak bólem przyszło mi spoglądać na wiele architektonicznych perełek, które obecnie popadają w ruinę. Inne niestety ustępują miejsca nowej zabudowie. Jeszcze inne – poddano szpetnej "renowacji".

Hala Targowa wybudowana została w 1888 r. Tutaj nareszcie można kupić pamiątki! Jednak o wiele ciekawsze są sprzedawane tutaj rękodzieła hinduskie, chińskie i malajskie. Na pierwszym piętrze budynku usytuowano restauracje. Tutaj decyduję się na wyśmienitą zupę, która nie tylko świetnie smakuje, ale i nie kosztuje majątku.

Na koniec zostaje jeszcze Kuala Lumpur nowoczesne. To miejsce dla miłośników szklanych domów, łowców najwyższych budynków świata i klientów butików odzieżowych modnych i drogich projektantów. To taka sama pułapka jak inne tego typu miejsca. Nie mieć tutaj selfie dla wielu to co najmniej świętokradztwo.

Petronas Twin Towers stały się symbolem Kuala Lumpur na miarę Wieży Eiffla. Już jakiś czas temu przestały być najwyższym budynkiem na świecie. Wciąż jednak wzbudzają podziw i zachwyt. Dlatego przybywa tutaj masa turystów i nieraz ciężko zrobić zdjęcie bez "gości" w kadrze. Na pomost łączący obie wieże można wjechać, jednak godziny są ściśle określone, cena niezbyt przystępna. Atrakcja? Jak kto woli…

fot. Mirosław Pachowicz

Ostatnie komentarze

 - Profil gość
gość_e20f8 2015-04-14 02:04   
gość_e20f8 - Profil gość_e20f8
W KL można spędzić o wiele więcej czasu i się nie nudzić, trzeba tylko wiedzieć gdzie ;) Na Petronas nie polecam wjeżdżać, za to lepiej się wybrać na wieżę telewizyjną - za tą samą cenę lepszy widok i jeszcze bufet.
Służę informacjami, jeśli macie pytania odnośnie Malezji :)
Zuza (3 lata w Malezji)
zobacz link
marqoos_pl 2015-04-07 08:43   
marqoos_pl - Profil marqoos_pl
Mam bardzo podobną opinię o KL - fajne, ALE... To "ale" jest właśnie na max. 2 dni, bo potem najzwyczajniej w świecie człowiek zaczyna się nudzić i myśleć, że "przecież tu nie ma co robić" (w porównaniu do wielu miejsc w okolicy). Ceny wstępów są również dosyć wygórowane. Wjazd na Petronas Towers wcale nie jest aż taki obowiązkowy - w moim przypadku by to było oglądania chmur i tyle. Prawie to samo było widoczne z dołu, hehe. Park motyli był OK, ale wcale nie było ich więcej niż w niejednym parku, a do tego część była wręcz "zniszczona" (życiem?) czy nawet taka lekko "potargana". Nie wyglądało to jak jakaś sztandarowa atrakcja z żywymi zwierzątkami. Warto zobaczyć to miasto, ale więcej niż dwa dni nie ma sensu spędzać.
gość_4c862 2015-04-06 21:10   
gość_4c862 - Profil gość_4c862
wroord: nie każdy ma parcie na to samo. Byłem w Rzymie wiele razy, papieża nie widziałem tam ani razu i nie czuję się źle z tego powodu. Tak samo jak po tym, że będąc w Orlando nie byłem u Disneya, bywam w Londynie, a nigdy nie przejechałem się wielkim kołem, a w Barcelonie wystarczyło mi zobaczyć Sagradę Familię z zewnątrz.
 - Profil gość
Reklama
Kup bilet Więcej
dorośli
(od 18 lat)
młodzież
(12 - 18 lat)
dzieci
(2 - 12 lat)
niemowlęta
(do 2 lat)
Wizy
Rezerwuj hotel
Wizy
Okazje z lotniska

dorośli
(od 18 lat)
młodzież
(12 - 18 lat)
dzieci
(2 - 12 lat)
niemowlęta
(do 2 lat)
Rezerwuj hotel
Wizy