Boarding na lot BA1306 odbywa się przez bramkę 4a, skąd autobusy dowożą pasażerów na pobliskie stanowisko postojowe. 

Zainstalowane monitory w kabinie pasażerskiej pozwalają na śledzenie trasy przelotu. Początkowo trasa prowadzi na zachód od Luton, nad Nottingham, Doncaster, Durham i Newcastle upon Tyne.

I dalej na wschód od Edynburga, oraz nad Morzem Północnym.

Podczas lotu, ku mojemu zdziwieniu, zaserwowano pełne angielskie śniadanie.

O 10:40 ląduję na lotnisku w Aberdeen (kod IATA/ICAO: ABZ/EGPD) położonego 9 km na zachód od centrum miasta. Port oferuje liczne połączenia krajowe, w tym na Szetlandy i Hebrydy, oraz połączenia do większych portów przesiadkowych w Europie. Pobliski heliport, obsługuje połączenia śmigłowcami z platformami wiertniczymi na Morzu Północnym.

Idąc w stronę Starego Aberdeen (ang. Old Aberdeen) mijam gmach Kolegium Marszałkowskiego (ang. Marischal College) z 1906 roku. Jak wyliczyli Szkoci, pod względem wielkości jest drugim na świecie budynkiem zbudowanym z granitu.

Po drodze mijam zabudowania średniowiecznego King College z Kaplicą Kolegialną (ang. King’s College Chapel) rzadki przykład stylu gotycko-renesansowego.

Idąc dalej podziwiam Stary Ratusz (ang. The Old Town House) z końca XVIII wieku.

Po krótkim spacerze dochodzę do Katedry Św. Machara (ang. St. Machar’s Cathedral). Prace nad katedrą trwały aż cztery wieki do 1518 roku kiedy oddano ją do użytku.

W drodze powrotnej ponownie podziwiam brukowane uliczki Starego Aberdeen, pełniącego od późnego  średniowiecza ważne funkcje polityczo-kulturalne .

W drodze na stację, idę najdłuższą ulicą Aberdeen - Union Street, z typową „granitową” zabudową.

Na drugi dzień zwiedzanie Edynburga (ang. Edinburgh)  zaczynam od Wzgórza Calton (ang. Calton Hill). W założeniach XIX-wiecznych wizjonerów wzgórze miało się stać szkockim odpowiednikiem ateńskiego Akropolu, a sam Edynburg – Atenami Północy.

Ze wzgórza roztacza się wspaniały widok na miasto i dominującym nad nim zamkiem.

Nieopodal wejścia do zamku rozpoczyna się najważniejsza arteria starówki – Mila Królewska (ang. Royal Mile), czyli ciąg pięciu ulic przechodzących jedna w drugą:  Castlehill, the Lawnmarket, the High Street, the Canongate oraz Abbey Strand. Arteria łączy dwie siedziby królewskie: Edynburski Zamek oraz Pałac Hollyrood.

Spacerują po Mili Królewskiej warto wstąpić do Kościoła Św. Idziego (ang. High Kirk of St. Giles) ze wspaniałymi witrażami autorstwa Edwarda Burne-Jonesa oraz Williama Morrisa...

Na drugim końcu Mili Królewskiej dochodzę do Pałacu Hollyrood (Palace of Hollyrood), letniej siedziby królowej Elżbiety II. Jak głosi legenda pałac ufundował w 1128 roku Dawid I w miejscu swojego cudownego ocalenia na polowaniu. 

Padający popołudniem deszcz uniemożliwił mi dalsze zwiedzania pobliskiego parku Hollyrood (ang. Hollyrood Park), dlatego wracam na lotnisko. Port lotniczy Edinburgh International (kod IATA/ICAO: EDI/ EGPH) położony 9,3 kilometra od centrum, to największy port lotniczy Szkocji. Posiada połączenia z ponad 120 destynacjami na świecie w tym 5 w Polsce (Gdańsk, Kraków, Łódź, Rzeszów, Poznań). Jako jedyny port w Wielkiej Brytanii posiada regularne połączenia z wszystkimi lotniskami Londynu: City, Heathrow, Gatwick, Luton i Stansted).

Do Londynu Heathrow wracam rejsem VS 3010. 

Rejs VS 3010 obsługuje samolot A320 (rej. EI-DEI) należący do Aer Lingus.

Przyjemny wystrój kabiny...

… oraz drobny poczęstunek umilają podróż.

Trasa lotu przebiega nad Lake District, na zachód od Manchesteru, nad Birmingham oraz Oxfordem. Po wylądowaniu na pasie południowym samolot kołuje do terminalu 2, gdzie kończy się moja podróż.