Kolejnym przystankiem jest Strokkur największy czynny gejzer Islandii, który wybucha co 5-10 minut, wyrzucając słup wody o średnicy 3 m na wysokość 30 m. Na terenie tego samego pola geotermalnego (dolina Haukadalur) znajduje się również gejzer Geysir, od którego nazwy powstało słowo gejzer. Po niecałej godzinie jazdy dojeżdżamy pod wodospad Gullfoss, utworzony przez rzekę Hvítá. W najwyższym punkcie wodospad na wysokość 32 m. Na zakończeniu odwiedzamy Parka Narodowy Þingvellir, w którym położona jest dolina ryftowa Grzbietu Śródatlantyckiego, oddzielającego od siebie płytę północnoamerykańską od płyty eurazjatyckiej w tempie kilku centymetrów na rok. Ponadto na terenie parku do 1798 roku odbywały się sesje parlamentu nazywanego Althing. Zebrania odbywały się na wyznaczonym terenie pod gołym niebem. Powrót. Żal mi opuszczać Islandię, która stanowi swoisty mikrokosmos: gejzery sąsiadują z lodowcami, a te z kolei dzielą swoje miejsce z wulkanami. Większość ludzi wierzy w trole, a energia geotermalna pozwala cieszyć się miejscowymi bananami przez cały rok. Do Monachium wracam na pokładach British Airways z przesiadką na londyńskim lotnisku Heathrow. Na pierwszy rzut oka wszystko po staremu: te same samoloty, malowanie, wnętrze kabiny, nawet taka sama (jeszcze) przestrzeń na nogi. Załoga tak samo wita pasażerów, ta sama dobrze mi znana instrukcja bezpieczeństwa, która kiedyś znałem prawie na pamięć. Ale wśród sterty czasopism pojawia się zmiana – menu płatnego serwisu. I to w BA! I choć byłem świadomy, że na pokładach zaszła dobra zmiana to do ostatniej chwili nie chciało mi się wierzyć, że coś takiego jest możliwe. A jednak. No cóż, jak widać wytyczne MBA dopadły nawet tak szacowną linie, jak BA. A, tak lubiłem BA! Nieważne czy w drodze z delegacji, czy w drodze na wypad weekendowy zawsze mogłem liczyć na darmową przekąskę i podniebny barek z moim ulubionym gi and ti, czyli ginem z tonikiem. Teraz taka przyjemność kosztuje 6,50 GBP. Kiedy rezerwowałem bilet na trasie KEF-LHR-MUC jeszcze wszystko było po staremu. Myślę sobie przekąszę coś, popije gi and ti i będzie wesoło. A tu zonk! Z początkiem tego roku linia wprowadziła płatny serwis buy on board, równając się poziomem z Easyjet-em, szumnie ogłaszając, że owo zglajszlachtowanie to dopasowanie oferty linii do wymagań konsumenta. Dla mnie upadek! Bo po co płacić ceny BA za produkt Easyjet-a? Chyba lepiej wybrać ten drugi, bo nawet jak się doda ozdóbki to i tak Easy prawie zawsze będzie tańszy niż BA bez nich. I choć żółtą kartkę wlepiłem linii za wprowadzenie taryf z bagażem podręcznym (bez ich obniżenia), to teraz nie pozostaje mi nic innego jak wlepić czerwoną. Bye, bye BA.