Położone niemal 700 km na północ od Bangkoku miasto Nan zamieszkuje tylko ok. 25 tys. osób. Mimo to jest to jeden z głównych ośrodków sąsiadującej z Laosem prowincji. Miasto ma długą historię, ale mimo to nie jest zalane przez turystów tak jak równie ważne historycznie Chiang Mai czy Chiang Rai.

Rzeka Nan, od której ośrodek wziął swoją nazwę, jest dopływem płynącej m.in. przez Bangkok rzeki Chao Phraya. Swoje źródła ma na pograniczu Tajlandii i Laosu. W miejscu, gdzie ulokowano miasto, jej koryto nie jest jeszcze szczególnie szerokie, ale bardzo wyraźnie meandruje. Wzdłuż brzegów wybudowano promenady. To przyjemne trakty spacerowe, ale ponieważ nie są szczególnie popularne - można na nich zaznać przyjemnego spokoju.

Nan jest jednym ze świętych tajskich miast. Jest tu wiele historycznych i znacznych świątyni buddyjskich. Najważniejszą jest Wat Phumin. Powstała w 1602 r., a poważny remont przeszła w drugiej połowie XIX w. Od tamtej pory udało się uniknąć większych przebudów, przez co zachowała swój niezwykły i unikalny wygląd. Na placu ją otaczającym znajduje się piękny i zadbany ogród. A wejścia pilnują święte węże rzeczne.

We wnętrzu świątyni znajduje się cała masa niezwykłych dzieł sztuki buddyjskiej. We wnętrzu wihary stoją cztery posągi Buddy - każda zwrócona twarzą w inną stronę świata. Na ścianach znajdują się z kolei wspaniałe freski, które przedstawiają historię Buddy. Szczególnie jednak lubiana jest scena zaślubin - przybywa tutaj wiele par w różnym wieku, bo wizerunek ma podobno magiczną moc.

Jednym z najpopularniejszych sportów w Tajlandii są wciąż walki kogutów. Mimo sprzeciwów fundacji ochrony zwierząt, Tajom ani w głowach przerwanie tego brutalnego procederu. Im dalej na północ, tym bardziej popularny ten sport. W Nan można znaleźć wiele "ferm" kogucich, gdzie trzyma się te ptaki w specjalnych klatkach. Aby były one bardziej agresywne często ustawia się je blisko siebie, aby zwierzęta mogły się widzieć.

Między ścisłym centrum a rzeką znajdują się liczne gospodarstwa. Domy zbudowane są na palach - to nie tylko zgodne z tradycją, ale także pomaga ustrzec się przed powodzią oraz niechcianymi gośćmi - płazami, gadami i owadami. Otaczająca te budowle soczysta zieleń dodaje im fotogeniczności. W wielu z takich gospodarstw produkuje się cegły, które mogą być suszone na słońcu lub wypalane w specjalnych dołach.

fot. Mirosław Pachowicz