Air New Zealand świętuje 75 lat historii

Wystawa poświęcona liniom nowozelandzkim jest bardzo nowoczesna i ma multimedialny charakter. Ekspozycja zaczyna się od współczesności, od nagranych wspomnień i często bardzo osobistych opowieści pracowników przewoźnika oraz prezentacji na temat ubiorów służbowych personelu.

Ta część może być trochę mniej ciekawa dla osób nie interesujących się historią mody i uniformów personelu pokładowego, ale intencją autorów wystawy było pokazanie przedsiębiorstwa Air New Zealand poprzez jego pracowników, zwłaszcza tzw. pracowników liniowych, którzy w znaczącym stopniu wpływają na opinie pasażerów na temat linii lotniczej.

Aktualnie pracownicy linii Air New Zealand noszą ubrania zaprojektowane przez słynną nowozelandzką projektantkę mody Trelise Cooper. Nowe uniformy zastąpiły poprzednie w 2010 r., wraz z wprowadzeniem do floty przewoźnika boeingów 777-300. Wzornictwo strojów nawiązuje do nowozelandzkich symboli, w tym koru, maoryskiego znaku, który oznacza nowe życie, rozwój i siłę, a obrazuje młody, jeszcze nie rozwinięty liść paproci, bardzo popularnej, rdzennej rośliny Nowej Zelandii. Symbol ten od 1970 r. jest wykorzystywany również jako logo Air New Zealand.

Stroje dla kobiet zostały zaprojektowane w trzech kolorach. Kolor ciemnoróżowy przeznaczony jest dla personelu pokładowego, zielony dla pracowników naziemnych, a niebieski dla osób pracujących na stanowiskach kierowniczych.

Poprzednie stroje, które obowiązywały w latach 2005-2010, zaprojektowane przez maoryskiego artystę Dereka Lardelliego, współpracującego z domem mody Zambesi, wzbudzały sporo kontrowersji.

Wśród całej kolekcji ubrań służbowych z poprzednich dekad wyróżniają się bardzo eleganckie kostiumy z lat 60. zaprojektowane przez dom mody Diora.

Kolejna część wystawy jest poświęcona początkom awiacji w Nowej Zelandii i jej pionierom, w tym Richardowi Pearse'owi, stosunkowo mało znanemu poza Nową Zelandią. Samodzielnie zbudował on maszynę latającą, na której wzbił się w powietrze i dokonał krótkiego przelotu w marcu 1903 r., kilka miesięcy wcześniej niż bracia Wright.

Inne sławy nowozelandzkiego lotnictwa to bracia Vivian i Leo Walsh, którzy założyli szkołę latania i przyczynili się do rozwoju lotnictwa komercyjnego (pocztowego i pasażerskiego). Kobieta-pilot Jean Batten, zwana "Gretą Garbo przestworzy", pobiła wiele lotniczych rekordów, w tym w 1934 r. dokonała samotnego przelotu z Anglii do Australii, a dwa lata później z Anglii do Nowej Zelandii.

Za początki działalności linii Air New Zealand przyjmuje się powstanie firmy Tasman Empire Airways Limited (TEAL), która oferowała połączenia wodnosamolotami pomiędzy Nową Zelandią a Australią. Odwiedzający wystawę mogą nie tylko przenieść się w tamte czasy oglądając zdjęcia samolotów z tamtego okresu i model samolotu Solent Mark I w skali 1:50, ale również poczuć atmosferę luksusu z tych lat, wchodząc do zrekonstruowanego fragmentu wnętrza latającej łodzi Solent.

Era wodnosamolotów na trasach nad Morzem Tasmana zakończyła się w 1951 r. wraz z wprowadzeniem samolotów DC4 na trasie Christchurch - Melbourne, a następnie DC6 na trasie Auckland - Sydney. Latające łodzie były jednak nadal wykorzystywane (aż do 1960 r.) na tzw. Trasie Koralowej, czyli połączeniu Auckland - Fidżi - Samoa - Wyspy Cooka -Tahiti.

W tym okresie rozpoczęła się współpraca nowozelandzkich linii lotniczych z branżą turystyczną. Temu aspektowi jest poświęcona część wystawy zatytułowana "Hand in hand with tourism", która pokazuje plakaty z tamtych lat. W okresie późniejszym współpraca ta polegała na wspólnym promowaniu Nowej Zelandii jako kraju atrakcyjnego dla turystów, a w ostatnich latach szczególne efekty dała promocja marketingowa linii nawiązująca do trylogii filmowych "Władca pierścieni" i "Hobbit".

Przełomowym momentem w historii nowozelandzkiego lotnictwa był rok 1965, kiedy to firma TEAL została w całości wykupiona przez rząd nowozelandzki i zmieniono jej nazwę na Air New Zealand. W 1978 r. doszło do połączenia firmy Air New Zealand, obsługującej połączenia międzynarodowe i New Zealand National Airways Corporation (NAC), działającej na rynku krajowym.

Kolejne części wystawy opowiadają o dalszym rozwoju przedsiębiorstwa i o wprowadzaniu coraz to bardziej nowoczesnych samolotów oraz otwieraniu nowych tras, zwłaszcza dalekiego zasięgu. Szczególne znaczenie w rozwoju linii miało wprowadzenie do floty boeingów 737 oraz boeingów 747-200.

Ciekawą częścią wystawy jest sala poświęcona wspomnieniom z podróży lotniczych. Można w niej posłuchać nagrań znanych osób wspominających swoje pierwsze podróże lotnicze. Również odwiedzający mogą opisać swój pierwszy lot na specjalnie przygotowanych kartkach pamiątkowych i zawiesić je na udostępnionej w tym celu tablicy.

Jednak wystawa nie pomija tematów trudnych czy tragicznych, jakimi były katastrofy lotnicze. Tym zagadnieniom jest poświęcona część wystawy zatytułowana "With Respect". Odwiedzający mogą obejrzeć wspomnienia rodzin ofiar katastrofy z dnia 3 lipca 1963 r. samolotu DC3 lecącego z Auckland do Wellington, w której zginęły 23 osoby. Wyświetlany jest także film dokumentalny na temat tragedii, która wydarzyła się 28 listopada 1979 r., kiedy to w czasie lotu widokowego nad Antarktydą samolot DC10 uderzył w zbocza wulkanu Erebus. W katastrofie tej zginęło 257 osób i była to największa katastrofa w historii nowozelandzkiego lotnictwa.

Trzeci film wspomina ofiary katastrofy z dnia 27 listopada 2008 r. airbus A320, należący do Air New Zealand, po okresie dzierżawy przez niemieckie linie XL Airways uległ katastrofie nad Morzem Śródziemnym w czasie testowego lotu przed zwróceniem go macierzystej linii lotniczej. Zginęło 7 osób – 5 Nowozelandczyków i 2 Niemców.

Po zwiedzeniu zasadniczej części wystawy można zapoznać się z planami Air New Zealand na najbliższe lata i zrelaksować się w rozkładanych do pozycji leżącej fotelach klasy biznes Boeingów 787-9 lub przy oglądaniu zabawnych scen z reklam i instrukcji bezpieczeństwa linii z udziałem znanych postaci i aktorów z filmów "Władca Pierścieni" i "Hobbit". Można też za sprawą laboratorium przyszłości nazwanego NZ20XX i nowym technologiom przenieść się do samolotu przyszłości.

Projektanci wystawy nie zapomnieli o dzieciach, które świetnie bawią się, projektując na ekranach dotykowych nowe malowania samolotów, układają puzzle z modelami samolotów oraz przymierzają współczesne mundury personelu linii Air New Zealand.

Wystawa z okazji 75-lecia linii Air New Zealand powinna być interesująca dla wszystkich wybierających się do lub przebywających w Nowej Zelandii, nie tylko dla pasjonatów lotnictwa. Pozwala poznać historię przewoźnika, ale również współczesną historię kraju, z którym jest on bezpośrednio związany. Równocześnie z wystawą wydano obszerną, bogato ilustrowaną książkę "Air New Zealand: Celebrating 75 Years" autorstwa Paula Little'a. Jest ona do kupienia w sklepie z pamiątkami w muzeum.

Ekspozycja została otwarta 20 grudnia 2014 r. i będzie czynna do 7 czerwca 2015. Wstęp jest bezpłatny.

Edyta Pijet-Migoń

fot. Edyta Pijet-Migoń, Piotr Bożyk