Duże zmiany w polskiej przestrzeni powietrznej

Niemal dokładnie rok temu (25 listopada 2013 r.) w Polsce wdrożono nowy system kontroli Pegasus 21. Choć nie brakuje problemów, a przepustowość jest wciąż niższa niż na starym systemie - o powodach tej sytuacji wkrótce napiszemy - docelowo ma on znacznie poprawić efektywność i przepustowość polskiej przestrzeni powietrznej.

Nowy system to tylko jedna z wielu inwestycji. Jak podkreślił Krzyżanowski, PAŻP prowadzi zarówno inwestycje odtworzeniowe w obszarach zarządzania ruchem lotniczym i CNS (komunikacja, nawigacja i nadzór), jak i prace rozwojowe.

W obszarze komunikacji obecnie PAŻP realizuje inwestycje w ośrodki radiokomunikacji w Szczecinie, Gdańsku i Gdyni, Szymanach, Poznaniu, Warszawie, Legnicy, Krakowie i Rzeszowie. W planach na kolejne lata są prace w Drezdenku i Włocławku. W segmencie nawigacyjnym PAŻP zapowiada stopniowe wycofywanie radiolatarni NDB oraz zastępowanie trasowych radiolatarni DVOR/DME nowymi DME.

W planach są także zastąpienie starych urządzeń nowymi. W realizacji są inwestycje związane z radiolatarniami DVOR/DME w Szczecinie, Wicku, Czempiniu, Kmiecinie, Karnicach, Trzebnicy, Łodzi, Lininie, Radomiu, Jędrzejowie oraz Nowym Targu. Do 2019 r. PAŻP planuje także zmodernizować urządzenia w Olsztynie, Działyniu i Wieluniu. Trwają także prace związane z systemami ILS w Szczecinie, Katowicach i Warszawie, a w planach jest ich wymiana lub podniesienie kategorii w Gdańsku, Bydgoszczy, Poznaniu, Łodzi, Krakowie i Rzeszowie.

PAŻP nie zapomina też o nadzorze, czyli pokryciu radarowym. Inwestycje mają zapewnić co najmniej zdublowanie pokrycia na terenie całego kraju (obecnie m.in. rejon Trójmiasta oraz obszary przy granicy z Ukrainą są obsługiwane przez jeden radar). Planowane są inwestycje w 5 systemów radiolokacyjnych, 4 wieże kontroli ruchu lotniczego (w Poznaniu, Modlinie, Katowicach i Krakowie) oraz w nowy ośrodek szkoleniowo-administracyjny w Warszawie.

Sivcev z Eurocontrolu uzupełnił tę listę o planowane zmiany proceduralne. Od przyszłego roku procedury RNAV (czyli doloty, odloty i podejścia do lądowania w oparciu o umowne punkty na mapie, a nie pomoce nawigacyjne) mają obowiązywać w Gdańsku, Wrocławiu i Poznaniu. Mają zmienić się też granice sektorów kontroli ruchu lotniczego (czyli obszarów, na które dzielona jest przestrzeń podczas dużego obłożenia), co wpłynie na poprawę przepustowości.

W 2016 r. ma rozpocząć się trzecia faza Polish Airspace Project 2010+. W jej ramach nastąpi zmiana struktury przestrzeni powietrznej. Powyżej poziomu lotu FL355 (35,5 tys. stóp, 10,8 km) mają zostać wprowadzone bezpośrednie trasy przelotu, które od 2017 r. obejmą już całą przestrzeń powietrzną. To rozwiązanie, które obecnie funkcjonuje m.in. w obszarze kontroli Maastricht (co opisywaliśmy w materiale z cyklu "Za sterami"), umożliwia zniesienie tradycyjnych dróg lotniczych, skrócenie tras przelotu oraz czasu ich trwania, a tym samym wpływa korzystnie na koszty i ekologię.

fot. Piotr Bożyk, PAŻP